Bankanın müşteri portföyü %25 havale için gelenler %40 fatura ödemeleri için gelenler %35 de hesap işleri için gelenlerden oluşmaktadır. Bunların işlem süresi sırasıyla (3:2),(4:1),(5:1) dakikadır. Bu problemin arena da simülasyonunu yapınız.(dağılım olarak normal dağılım kullanınız)

                    Simülasyon (Benzetim)                   

Teknik anlamada "Benzetim", gerçek bir dünya süreci veya sisteminin işletilmesinin zaman üzerinden taklit edilmesidir (Banks ve Carson, 1984). Sistem objeleri arasında tanımlanmış ilişkileri içeren sistem veya süreçlerin bir modelidir. Benzetim bir araçtır ve günümüzde mevcut olan ve daha önemlisi de yarın da mevcut olabilecek işlemler hakkında objektif bilgiler sağlar. Gerçek bir şeyin taklit edilerek yapılmasıdır.

Günümüzde, taklit edilen gerçek bir olay genelde bilgisayar yardımıyla modellenmektedir. Örneğin bilgisayar üzerindeki bir uçuş simulatörü, uçuşun bazı kurallarının bir bilgisayar üzerinde öğretilmesi amacıyla kullanılan bir benzetim modelidir. Pilotun kokpitte göreceği ekranın bir benzerini bilgisayar ekranında görmesi ve uçuşu kontrol etme işlemlerini sanki de gerçekten uçaktaymış gibi yapması, bir benzetim olayıdır. Ayrıca sinyalizasyon sisteminde, trafik ışıklarının planlanması ya da hizmet ve üretim sektöründe kuyrukların ve birikimlerin planlaması vb. amacıyla kullanılan bir matematik modelleme yöntemi olarak yerini almıştır.

Batı dillerinde benzetim karşılığı olarak şu terimler kullanılmaktadır: simulation (Almanca, Fransızca, İngilizce), simulazione (İtalyanca), simulación (İsapanyolca), simulação (Portekizce) ve simulatie (Felemenkçe) Bu terimler, “benzer” anlamına gelen “similis” kökünden gelen, bir şeyin benzerini (taklidini) yapmak demek olan ve 14. yüzyıldan beri Latincede kullanılan “simulare” sözcüğünden türetilmiştir.

Simülasyonlar öğrenmede giderek popülerleşen bir yöntem haline gelmiştir. Simülasyonların, kullanılan diğer yöntemlerden daha ilginç ve öğrenciyi motive edici olduğu, bilgisayar teknolojisinde daha iyi bir kullanıma sahip olduğu, “gerçek hayatta öğrenme “ den daha hoş olduğu kanısına varıldı. Bu bölüm, simülasyonların çeşitli tiplerini tanımlar, avantajlarını tartışır, tasarımlarındaki kritik faktörleri çözümler ve gelişimlerine eşsiz bazı etkinlikler önerir.

Eğitimsel simülasyonlar, kullanıcının simülasyonla etkileşim içinde öğrendiği bazı olgu veya etkinliğin modu olarak tanımlanabilir. Simülasyonun bu tanımı, microworlds, sanal gerçek ve durum taban senaryolarının bazı tipleri gibi çeşitli yeni teknikleri cisimleştirir. Simülasyon tanımımız, film animasyonları ve oyunların birçok tipinde olduğu gibi bazı formatları reddeder. Çoğu zaman bunlar bazı taklit veya gerçeğin gösterimidir. Bunlar tipik olarak herhangi bir iç modele dayanmazlar. Bazı programlar simülasyon oyunları olarak adlandırılır. Simülasyon tanımımıza göre bu uygun terimdir(temelde olanla etkileşim içinde öğrenme) ve oyunun özelliklerini yansıtır(yarışma, yönetme, kazanma ve kaybetme). Ancak harekete geçiren aygıt olarak yalnızca model veya etkinliği kullanan program (örneğin; Carmen Sandiego programlarının dedektifliği kullanması), yalnızca oyun veya alıştırma olarak sınıflandırılır. Bu genellikle böyledir.

Simülasyonlar olgunun benzerini yapmazlar. Değiştirerek ona bazı ekleme ve çıkarmalar yaparak ayrıntılarını veya özelliklerini aynı zamanda basitleştirebilirler. Bu kritik bir noktadır. Bazı simülasyon tasarımcıları bu yanlışsız gösterimin en iyi simülasyon olduğunu ileri sürerler. Bu mühendislikteki simülasyonlar için gerçek olabilir ancak araştırıldığında görülür ki eğitimsel simülasyonlar için durum bu değildir. Basitleştirilmiş modeller kullanıldığında öğreniciler problemler çözebilir, yöntemleri öğrenir, olguların özelliklerinin ne anlama geldiğini ve nasıl kontrol etmek gerektiğini ya da hangi hareketlerin farklı durumlar için kullanıldığını kolayca kavrayabilirler. Herbir durumda amaç öğrenicilere yardım edecek olgu ve yöntemlerin kendi zihinsel modellerini inşa etmek bunun için onlara olanaklar sağlamak, verimli ve emniyetli bir şekilde pratiği keşfetmelerini o modelleri test edip ve geliştirmelerini sağlamaktır. Model basitleştirildiğinde bu daha etkin bir şekilde yapılabilir.

Basitleştirme modeline ek olarak eğitimsel simülasyonlara gerçek dünyada var olmayan bazı elementler de eklenebilinir. Geribildirimler, ipuçları ve benzer teknikler yeni başlayan öğrenicilerin bazı karmaşık yapıları ve yöntemleri daha kolay ve çabuk anlamalarına yardımcı olur. Simülasyonların konuları büyüleyici ve meydan okuyucu olmalıdır. Simülasyonları önceden tartışılan metotlardan tasarlamak ve geliştirmek oldukça zordur ama aynı zamanda kullanıcı tatmini ve öğrenme açısından faydaları çok daha büyük olabilir.